Hüznü kabullenmek

Ekim 17, 2016



”Deniz bile olsan, yağmurda ıslanırsın.” - Cahit Külebi

Ne güzel söylemiş Cahit Külebi.. Öyle değil mi? Oldum olası huzur bulduğum tek yer denizdir. Bunun nedeni belki de mavinin verdiği katıksız huzurdur, bilmiyorum. Eğer ki o gün mutsuz isem hemen kendimi bir sahil kenarına atarım ama yok gidemiyorsam ki eğer başımı kaldırır gökyüzünde huzuru bulurum. Evet, beni iyi hissettiren şey mavi. Sanırım bu yüzden de en çok gökyüzünü bulutları ve denizi fotoğraflıyorum. Sahil kenarında bir bankta tek başıma öylece oturup hüznümü doruklarına kadar yaşayıp ardından tuhaf bir rahatlama, hafifleme hissi gelir. Hüznümü yaşadığım için mi mutlu oluyorum yoksa artık hüzünlenemeyecek kadar hüzünlendiğim için mi? Belki de artık hüzünlenmemi gerektirecek bir sebep kalmadığı içindir. Ne çok hüzün yazmışım öyle.. Ah, ama hayatın kendisi de hüzünlü değil midir? Bu sözümden dolayı sürekli sızlanan biri olduğumu düşünmeyin sakın. Aslında hayatı severim. Yalnızca hayatın hüzünlü kısmını kimi zaman daha bi' çok sever ve sahiplenirim. 

melle. rêveur   

You Might Also Like

0 yorum

Facebook

Flickr Images

Subscribe